بیماری ام اس چیست

بیماری ام اس چیست ؟ بیماری ام اس یک بیماری بالقوه ناتوان‌کننده مغز و نخاع است. در بیماری ام اس،سیستم ایمنی به غلاف محافظ (میلین) که رشته های عصبی را می پوشاند حمله می کند و باعث ایجاد مشکلات ارتباطی بین مغز و بقیه بدن می شود. در نهایت، این بیماری ام اس می تواند باعث آسیب دائمی یا آسیب عصبی شود. علائم و نشانه های بیماری ام اس بسیار متفاوت است و به میزان آسیب عصبی و اینکه کدام اعصاب تحت تأثیر قرار گرفته است بستگی دارد.

بیماری ام اس

در مجله سلامت دکتر هاریکا در کانال بیماری ها و درمان به  بیماری ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری سیستم عصبی مرکزی است که می تواند علائمی را در سراسر بدن ایجاد کند. اکثر متخصصان بر این باورند که این یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت های طبیعی بدن حمله می کند. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به غلاف میلین حمله می کند. با پیشرفت حمله، غلاف میلین به تدریج ملتهب و از بین می رود و تکانه های الکتریکی بین مغز و سایر قسمت های بدن را مختل می کند. ضایعات ناشی از ام اس که باعث تغییر تکانه های عصبی در سراسر بدن می شود، ضایعاتی هستند که علائم مرتبط با ام اس را افزایش می دهند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) مغز و نخاع را تحت تأثیر قرار می دهد و طیف گسترده ای از علائم بالقوه از جمله مشکلات بینایی، حرکت دست ها یا پاها، عدم تعادل و مشکلات بینایی را ایجاد می کند. این یک بیماری مادام العمر است که گاهی اوقات می تواند باعث ناتوانی شدید شود، اگرچه گاهی اوقات می تواند خفیف باشد.

انواع بیماری ام اس چیست؟

دانشمندان انواع بیماری ام اس را توصیف کرده اند که رایج ترین آنها عبارتند از:

ام اس عود کننده- فروکش کننده
ام اس پیشرونده اولیه
ام اس پیشرونده ثانویه

اما در سال‌های اخیر اجماع فزاینده‌ای وجود داشته است که اینها انواع متمایز ام اس نیستند، بلکه در طول یک زنجیره هستند. در برخی نقاط، التهاب ویژگی غالب این بیماری است، در حالی که در برخی دیگر آسیب عصبی غالب است و آسیب مزمن مغز و نخاع را بدتر می کند.

علائم بیماری ام اس چیست

علائم بیماری ام اس چیست را می‌توان گاهی با دارو و گاهی با نوعی توانبخشی مانند فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی یا شناخت درمانی، درمان کرد. افراد مبتلا به ام اس که دارای خلق پایین و افسرده هستند، اغلب می‌توانند با همان انواع داروهای ضد‌افسردگی، روان‌درمانی و تغییرات سبک زندگی تغییرات مثبتی داشته باشند. علاوه‌بر‌این، علائم ام اس و شدت آن از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. علائم همچنین می‌توانند از یک روز یا یک هفته بیایند و از بین بروند و همچنین در طول زمان به تدریج تغییر کنند. مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن است که سیستم عصبی مرکزی یعنی مغز، نخاع و اعصاب بینایی را درگیر می کند. این می تواند منجر به طیف گسترده ای از علائم در سراسر بدن شود. برخی از علائم بیماری ام اس عبارتند از:

مشکلات تعادل و راه رفتن.
بیحس
گزگز
عدم تحمل گرما
دوبینی
تاری دید
کوررنگی جزئی
چشم درد
از دست دادن کامل یا جزئی بینایی.
خستگی
سرگیجه
ضعف در یک طرف یا در نیمه پایینی بدن
مشکلات تفکر، یادگیری و برنامه ریزی.
تکان دادن
اسپاسم
احساس شوک الکتریکی ناشی از حرکت دادن سر به روشی خاص
اختلال عملکرد جنسی
مشکلات روده و مثانه

علت بیماری ام اس چیست

علت بیماری ام اس چیست , علت بیماری ام اس ناشناخته است و هیچ کس نمی داند که چه چیزی باعث پاسخ ایمنی می شود که منجر به ضایعات ام اس می شود. با این حال تصور می شود ترکیبی از استعداد ژنتیکی و علل محیطی برای شروع بیماری ضروری است. برخی از محققان گمان می کنند که یک حمله ایمنی ناشی از انواع خاصی از عفونت های ویروسی است. همچنین مطالعات نشان داده است که کمبود ویتامین D، چاقی، یک بیماری خودایمنی و استعمال دخانیات خطر ابتلا به ام اس را افزایش می دهد.

اکثر افراد مبتلا به ام اس هیچ فاکتور خطر شناخته شده ای ندارند. اما حتی داشتن دوقلوهای همسان مبتلا به ام اس تنها خطر ابتلا به ام اس را 20 تا 40 درصد افزایش می دهد. بنابراین، اگرچه داشتن سابقه خانوادگی ام اس خطر ابتلا به ام اس را اندکی افزایش می دهد، ام اس یک بیماری ژنتیکی یا ارثی نیست.

عوارض بیماری ام اس

فرد ممکن است پس از عود به طور کامل بهبود یابد یا علائم طولانی مدت را پس از آن تجربه کند. استفاده از داروهای اصلاح کننده بیماری (DMDs) باید تعداد عودها را کاهش دهد. اگرچه ام اس گاهی اوقات می تواند یک بیماری ناتوان کننده باشد، طبق گفته انجمن ملی ام اس، اکثر افرادی که به آن مبتلا هستند به شدت ناتوان نمی شوند. بسیاری از افراد مبتلا به ام اس می توانند با کمک وسایل کمکی مانند عصا در فواصل طولانی که اغلب با ویلچرهای موتوری به آنها کمک می شود، تحرک خود را حفظ کنند. حدود یک سوم افراد مبتلا به ام اس توانایی راه رفتن را به طور کامل از دست می دهند.

عوارض بیماری ام اس می تواند شامل موارد زیر باشد:

اضطراب
اختلال عملکرد مثانه و روده
افسردگی
اسپاستیسیته عضلانی
جنبه
اختلال عملکرد جنسی
مشکلات خواب
تغییرات شناختی، مانند فراموشی یا نوسانات خلقی

چگونه بیماری ام اس تشخیص داده می شود؟

چگونه بیماری ام اس تشخیص داده می شود؟ تشخیص بیماری ام اس معمولاً بر اساس سابقه علائم فرد و نتایج آزمایش‌های مختلف پزشکی است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تعادل و هماهنگی را ارزیابی کنید
ارزیابی بینایی
ارزیابی عملکرد ذهنی
آزمایش خون برای رد سایر شرایط
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای تشخیص ضایعات شایع ام اس
ارزیابی مایع نخاعی برای به دست آوردن مایع مغزی نخاعی ممکن است شامل مواردی باشد که در افراد مبتلا به ام اس رایج تر است.

تشخیص زودهنگام ام اس برای شروع به موقع درمان برای کند کردن پیشرفت بیماری بسیار مهم است.

آیا بیماری ام اس کشنده است؟

آیا بیماری ام اس کشنده است؟ ام اس به ندرت کشنده است، اگرچه مطالعات نشان می دهد که امید به زندگی را تا حدود شش یا هفت سال کاهش می دهد، حداقل در کشورهای توسعه یافته. مطالعاتی که به بررسی علل مرگ در افراد مبتلا به ام اس می پردازد، عفونت های ریوی را به عنوان عامل اصلی مرگ و میر بیش از حد در این جمعیت شناسایی کرده است.

درمان بیماری ام اس

درمان بیماری ام اس, ام اس غیر قابل درمان است، بنابراین مادام العمر است، اما چندین روش درمانی وجود دارد که می تواند به کنترل بیماری کمک کند. درمان معمولاً شامل داروهای اصلاح کننده بیماری برای کاهش تعداد و شدت عودها و کند کردن پیشرفت بیماری در بیماران است. اما این داروها علائم ام اس را کنترل می کنند.

بنابراین، درمان بیماری ام اس اغلب شامل یک رویکرد چند وجهی است که شامل موارد زیر است:

استفاده از استروئید با دوز بالا
پلاسمافرزیس برای کوتاه کردن عود
استفاده از درمان های اصلاح کننده بیماری برای جلوگیری از عود و پیشرفت بیماری
درمان علائم ام اس با استفاده از داروهای بیماری ام اس
فیزیوتراپی و سایر درمان های توانبخشی
سبک زندگی سالم

پزشکان می‌توانند طیف گسترده‌ای از داروها، از جمله مسکن‌ها را برای تسکین علائم ام‌اس، ضد اسپاسم‌هایی مانند باکلوفن و شل‌کننده‌های عضلانی مانند زانافلکس (تیزانیدین) برای کاهش اسپاسم عضلانی و آمپیرا (دالفامپریدین) برای بهبود توانایی راه رفتن تجویز کنند.

فیزیوتراپی در بیماران ام اس

برای افراد مبتلا به ام اس، فیزیوتراپی می تواند به مبارزه با خستگی، ضعف، درد و اسپاسم کمک کند. فیزیوتراپ ممکن است تمرینات، کشش و تمرینات درمانی را برای بهبود سطح انرژی و عملکرد فیزیکی توصیه کند.

گفتاردرمانی در بیماران ام اس

گفتاردرمانی در بیماران ام اس زمانی تجویز می‌شود که پزشک مشکلاتی را در گفتار یا بلع فرد مشاهده کند. پزشک معالج برای رفع مشکلات صحبت کردن یا بلع، افراد را به گفتاردرمان ارجاع می‌دهد.

کاردرمانی در بیماران ام اس

کاردرمانی بیماران ام اس اغلب برای یافتن راه‌های آسان‌تر یا جایگزینی برای دستیابی به وظایف روزمره، از جمله با استفاده از وسایل کمکی و تکنیک‌های حفظ انرژی، استفاده می‌شود.

توانبخشی شناختی در بیماران ام اس

توانبخشی شناختی در بیماران ام اس برای کمک به وظایف حافظه و تفکر است. با گذشت زمان، افراد مبتلا به ام اس ممکن است افسردگی، اضطراب، غم و اندوه یا ناراحتی ساده مرتبط با زندگی با یک بیماری مزمن را تجربه کنند و ممکن است برای کمک به روانشناس ارجاع داده شوند.

تغذیه در بیماران ام اس

تغذیه در بیماران ام اس و تغذیه سالم برای افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تفاوت چندانی با تغذیه سالم برای همه ندارد. یک رژیم غذایی اولیه خوب (کالری کافی از ترکیبی از پروتئین های بدون چربی، کربوهیدرات های غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و چربی های سالم مانند ماهی، آجیل، دانه های روغنی) می تواند به حفظ سطح انرژی کمک کند.

ورزش در بیماران ام اس

ورزش در بیماران ام اس علاوه بر توانبخشی و درمان های کمکی، ورزش و مدیتیشن باعث بهبود عملکرد و کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس می شود. حفظ وزن سالم می تواند بر تحرک و سطح فعالیت فرد تأثیر بگذارد.